Vukota Babović je rođen 21. februara 1946. godine u Ivangradu (današnje Berane), Crna Gora. Osmogodišnju školu i gimnaziju je završio u svom rodnom mestu. Od jeseni 1965. studira tehničku fiziku na Elektrotehničkom fakultetu u Beogradu. Diplomirao je u jesen 1969. i zaposlio se u Institutu za nuklearne nauke “Boris Kidrič” u Vinči, u Laboratoriji za atomsku fiziku. Upisuje postdiplomske studije koje su zajednički organizovali u Beogradu Prirodno-matematički i Elektrotehnički fakultet u saradnji sa Institutom “Boris Kidrič” (smer: fizika jonizovanih gasova). Odbranio je magistarski rad juna 1972. Nastavio je sa radom na problemima prostiranja elektromagnetskih talasa u jonizovanim sredinama i iz te oblasti odbranio doktorsku disertaciju na Elektrotehničkom fakultetu u Beogradu marta 1976. godine.
Radeći kao istraživač u Institutu za nuklearne nauke “Boris Kidrič” u Vinči, u Laboratoriji za atomsku fiziku, povremeno je obavljao i poslove asistenta na Mašinskom fakultetu u Beogradu. Aprila 1978. seli se sa porodicom u Kragujevac i zapošljava kao docent na Prirodno-matematičkom fakultetu za predmete elektromagnetizam i optika. U zvanje vanrednog profesora za pomenute predmete biran je juna 1983. Od 1999. redovni je profesor univerziteta.
Vukota Babović je dva puta obavljao dužnost upravnika Instituta za fiziku PMF u Kragujevcu (od 1979. do 1981. i od 1989. do 1991). Dva puta je obavljao i dužnost prodekana za nastavu Prirodno-matematičkog fakulteta u Kragujevcu (od 1981. do 1985). Bio je dekan Prirodno-matematičkog fakulteta u Kragujevcu od 1985. do 1987. godine.
Tokom tri decenije nastavničkog rada drži predavanja iz klasičnog elektromagnetizma i srodnih oblasti (opšta fizika, optika, fizika plazme, astronomija s astrofizikom, elektrotehnika). Mentor više od pedeset diplomskih radova.
Rukovodio smerom Oscilacije i talasi na postdiplomskoj nastavi. Mentor jednog specijalističkog rada, dve magistarske teze i tri doktorske disertacije.
Autor ili koautor blizu sto radova (u inostranim i domaćim časopisima i zbornicima međunarodnih i domaćih konferencija iz fizike). Rad: AJP, 57(4), pp. 312-316 (1989) uvršten je u kategoriju Memorable papers časopisa American Journal of Physics. Rad: AJP, 59(6), pp. 515-519(1991). ušao je u Editor’s choise kolekciju istog časopisa (v. AJP, 69, 635(2001)). Rad: , AJP, 64(3), pp. 338-342(1996) preporučena je literature u postdiplomskoj nastavi nekih američkih i evropskih univerziteta. Radovi iz fizike plazme citirani su u poznatoj monografiji: A. D. Boardman Electromagnetic surface modes, John Wiley & Sons. Autor je monografije Eksitacija površinskih elektronskih talasa u plazmi, Beograd 1999.
Sa saradnicima osnovao Belerofont opservatoriju na Fakultetu (zapažena publikacija: American Journal of Physics, 59, June 1991, pp. 515-519). Radio na modernizaciji nastavne baze Fakulteta; posebno, gradio Fukoovo klatno, tada jedino u Srbiji (zapažena publikacija: Europian Journal of Physics. 32 (2011) 1077-1086).
Pisac i prevodilac s ruskog nekoliko udžbenika, skripata i priručnika za đake i studente (Osnovni pojmovnik optike – PMF 2001, Merenja u automatici – Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd 1989, Odabrane lekcije iz fizike – Viser, Beograd 2002). Posle primene bolonjskih principa nastave, knjige profesora Babovića su na raspolaganju u elektronskoj formi (Elektromagnetizam 1 i 2, Optika, Opšta fizika 1 i 2).
Koautor prvog srpskog prevoda sa nemačkog klasičnih Ajnštajnovih članaka (Podvig mladog Ajnštajna, Mikroknjiga, Beograd 2005). Koautor knjige Eseji iz fizike – Naučna knjiga, Beograd 1991.
U godinama društvenih i političkih turbulencija u Srbiji i Crnoj Gori, kao i u okruženju, Babović je primećen i kao pisac publicističkih i angažovanih tekstova, te nekoliko knjiga protestne poezije i proze (Napušten tor, Naše gore lisci, Nadnica za krah, Vitezovi oguglog bola).
